Ga naar de inhoud

Home
Boeken
Schrijfcoaching
Shop
Agenda
Christine

Winkelmand

Je winkelwagen is momenteel leeg.

Terug naar winkel

Volg mij op Instagram

Vandaag worden er bloemen gelegd. Ter nagedachteni

Vandaag worden er bloemen gelegd. Ter nagedachtenis aan alle liefde, wijsheid en vrijheid die in vlammen opging. We dragen allemaal heksen DNA in ons. Dat het mag maken dat we opstaan en niet (langer) zwijgen. Uit liefde voor de heks in ons allen.

Deze woorden…

Vrijdag was ik met de schrijvers van de Schrijf ge

Vrijdag was ik met de schrijvers van de Schrijf geschiedenis Mastermind in het Ambassade-hotel. Een middag over boeken en pers met Natascha Koningsveld en Truus Druyts

Toen ik nog werkte als journaliste sprak ik daar vaak de buitenlandse auteurs die naar Nederland kwamen. Het is het schrijvershotel van Nederland.

Inmiddels staan er meer dan 5000 gesigneerde exemplaren in de bibliotheek waar we samen gaan komen.

Een van de meest bijzondere ervaringen had ik er met Waris Dirie, de schrijfster van Mijn Woestijn.

Waris leefde met haar familie in Somalië, als nomaden rondtrekkend met kamelen en geiten. Toen ze dertien jaar was, vluchtte ze weg omdat ze uitgehuwelijkt zou worden aan een stokoude man. Dagen liep ze door de dorre woestijn, zonder water, voedsel of schoenen. Uiteindelijk liftte ze naar Mogadishu. Om vervolgens via een oom als dienstmeisje in Londen terecht te komen waar ze werd ontdekt als fotomodel.

Tegenwoordig schrijft Waris en geeft ze lezingen. Omdat volgens de Verenigde Naties meer dan 150 miljoen meisjes en vrouwen het slachtoffer zijn geworden van besnijdenis. Dat cijfer betekent er elke zeven seconden bij een meisje op deze wereld, op vaak barbaarse wijze de clitoris wordt weggesneden. Soms in combinatie met de schaamlippen.

Toen ik Waris Dirie interviewde in het Ambassadehotel zat ze onderuitgezakt in haar stoel. Onopgemaakt en te mooi om waar te zijn. Een trotse blik die tegelijkertijd vermoeidheid verraadde. Ze zei: ‘Ik ben vermoeid. Ik voel het in mijn botten. Al die verhalen, ik kan het soms niet meer aan. Maar ik weet dat het de moeite waard is om te vechten. Die kleine meisjes met hun ijselijk gillen geven mij de kracht om door te gaan.’

‘Niemand mag iets horen over jouw pijn. Er sterven zusjes, vriendinnetjes, buurmeisjes na de ingrepen, maar zelfs dan houdt iedereen zijn mond. Je kunt het je niet voorstellen. Vrouwen praten continu met elkaar. Maar over hun grootste leed wordt gezwegen. Geen enkel meisje vertelt aan haar vriendin hoe ze heeft geleden. Geen zus bereidt je erop voor. Geen moeder die je kan redden. Geen oma die genade kent. En daarom, omdat niemand praat, doe ik het.’ Laten we samen onze stem verheffen.

Dankjewel geertkimpen, @michelleshanti71 en Moniqu

Dankjewel geertkimpen, @michelleshanti71 en Monique van @londonbooks2 voor de felicitaties met de Top 10 voor het boek #traumajebentgekalsjehetniethebt met @rjbridgeman, de waanzinnige bloemen en de verrukkelijke rosé!! Wat een heerlijke verrassing in dit zonnige weekend van de vurige tongen.

De presentatie in het heerlijke kerkje van Op Hode

De presentatie in het heerlijke kerkje van Op Hodenpijl , de ontvangst, de top 10, het smaakte naar zo veel meer..
Daarom gaan we iets waanzinnigs doen…!
Robert en ik gaan nog net voor de zomer losbarst eenmalig samen een avond verzorgen.

Het wordt een interactieve ervaring met het beste uit beide werelden. En een schaar.

Ben jij klaar om het elastiekje dat jou al zo lang tegenhoudt, door te knippen? Je bent ZO welkom!

En dan is dit jouw plek:

https://ophodenpijl.nl/evenement/lezing-trauma/

Een dag na het uitkomen van het boek binnenkomen i

Een dag na het uitkomen van het boek binnenkomen in de officiële lijst bestverkochte boeken in de top 10 non-fictie en op 27 van alle boeken. Wat een geluk! Dankjewel!!

Instagram bericht 17941763771523828

Instagram bericht 17941763771523828

© Christine Pannebakker 2020 – 2022 | Made with ♡ by Mediamora | Foto’s: Cindy Bakker en Petra van Vliet | Algemene Voorwaarden | Privacyverklaring

Scroll naar boven